صغیر اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۲: ببزم قرب چو دیدم میانهٔ من و دوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ببزم قرب چو دیدم میانهٔ من و دوست حجاب و پرده و حائل تصور من و اوست ز جای جستم و خود را فدای او کردم که تا نماند کسی در مقام الا دوست مر اینسخن نپذیرد جز آنکه گوش دلش رهین زمزمهٔ لا اله الا هوست فکنده ام سر خود را چو گو بمیدانی که سروران سرافراز را سر آنجا گوست مرا بکعبه چه خوانی برب کعبه قسم که سجده گاه من ابروی آن کمان ابروست هزار مرتبه مینو فدای حور وشی که یک تبسم او بهتر از دوصد مینوست صغیر بر تو جفائی اگر ز دوست رسید منال هر چه که از دوست میرسد نیکوست صغیر اصفهانی