حاجب شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۵: ای تذرو خوش خرام ای طوطی شکرشکن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای تذرو خوش خرام ای طوطی شکرشکن طاوس باغ بهشتی آهوی دشت ختن با لب لعل و در دندان تو بس کاسد است هر چه لعل اندر بدخشان هر چه در اندر عدن طفل هنگام سخن نام تو آرد بر زبان پیر در نزع روان اسم تو دارد در دهن صنعت حق را نباید کم نمودن یا فزون صورتی کی می توانی بهتر از وی ساختن ناقص العقل است هر کس کرد ناقص صنع حق از نواقص خویش را باید مبرا ساختن نقش نقاش طبیعت را تصرف باطل است صنع صانع را نباید پشت سر انداختن پاکبازی رسم عشاق است و باید از نخست در قمار عشق دین ومال و جان را باختن در مقام هست مطلق نیست باید بود از آنک نیست را نتوان ز روی عمد هست انگاشتن «حاجبا» بودی مدرس مدرس ادریس را بی سواد محض نتوان خویش را پنداشتن حاجب شیرازی