حاجب شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۸۴: مه من تنگتر از پسته خندان دهان دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مه من تنگتر از پسته خندان دهان دارد مسلم چشمه آب بقا زیر زبان دارد همه سوداست، در باطن قمار عشق و جانبازی ولی در قید جان بودن در این بازی زیان دارد ببین داغ جبین زاهد خودبین وین سحریست میان جمع حیوانات این حیوان نشان دارد مگر آن نوگل زیبا شکفت از گلشن وحدت که هر بلبل در این گلزار فریاد و فغان دارد بسان مرغ بسمل جان طپد در خاک و خون لیکن به قاف قرب سیمرغ دل من آشیان دارد به چشم یار گفتم چیست باعث فتنه را گفتا هزاران فتنه از این صعبتر آخر زمان دارد تو ای زیبا جوان میدان غنیمت پند پیران را که پیری هست در عالم که عالم را جوان دارد نیستان حقیقت را نئی چون من نمی روید ولی در، بند، بندم آتش سوزان مکان دارد چرا پروانه چون بلبل ز سوز دل نمی تابد مگر ز اغیار جور یار را چون من نهان دارد چو «حاجب » از چه ای مرغ سحر آه و فغان داری مگر صیاد بی پروا، به دامت قصد جان دارد حاجب شیرازی