حاجب شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۷۹: ماه در، ابر بماند چو رخت جلوه نماید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ماه در، ابر بماند چو رخت جلوه نماید غیر خورشید کسی حسن تو جانا نستاید یار اگر غیر گشاید در تزویر ببندد ور ببندد، ره انصاف بقدرت بگشاید جر اثقال بود حسن تو، بی شبهه و دل را گر بود کوه گران سنگ چو کاهی برباید بس عجب دارم از آن کس که به دوران تو میرد زانکه دیدار، تو جان پرورد و عمر فزاید صلح کل نزع و صلاح از همم خالی خود کن کاین چنین همت مردانه ز شخص تو برآید عارضت آینه مهر و مه ار نیست لبت چیست زنگ ز آئینه دلها بنگاهی بزداید مگس نحل ز گل گو بپرد، باز پس آید هر که با، پا رود از کوی تو بی شک به سر آید ای گل واحد گلزار حقیقت که به عالم بلبلی نیست که جز حمد تو مدحی بسر آید آنکه در پرده پندار نهان بود چو «حاجب » برقع از روی براندازد و خود را بنماید حاجب شیرازی