ایرج میرزا
قطعه ها
شمارهٔ ۳۶ - تصویر زن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر سردر کاروان سرایی تصویر زنی به گچ کشیدند ارباب عمایم این خبر را از مخبر صادقی شنیدند گفتند که وا شریعتا، خلق روی زن بی نقاب دیدند آسیمه سر از درون مسجد تا سردر آن سرا دویدند ایمان و امان به سرعت برق می رفت که مؤمنین رسیدند این آب آورد، آن یکی خاک یک پیچه ز گِل بر او بریدند ناموس به باد رفته ای را با یک دو سه مشت گل خریدند چون شرع نبی از این خطر جَست رفتند و به خانه آرمیدند غفلت شده بود و خلق وحشی چون شیر درنده می جهیدند بی پیچه زن گشاده رو را پاچین عفاف می دریدند لبهای قشنگ خوشگلش را مانند نبات می مکیدند بالجمله تمام مردم شهر در بحر گناه می تپیدند درهای بهشت بسته میشد مردم همه می جهنمیدند می گشت قیامت آشکارا یکباره به صور می دمیدند طَیر از وَکرات و وحش از جحر انجم ز سپهر می رمیدند این است که پیش خالق و خلق طلاب علوم رو سفیدند با این علما هنوز مردم از رونق ملک ناامیدند ایرج میرزا