میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای که بیک باره کند ریشه اندیشه ز جای بده آن باده که در پرده سرا چون نوشند غم و اندوه نگردد بدر پرده سرای بده آن باده که چون شاه و گدایش نوشند هم گدا شاه شود دردم و هم شاه گدای شیخ گفتا که بود منع خدائی باده هرگز از لذت مستی نکند منع خدای لذت زندگی ار خواهی پیوسته بگیر قدح هوش بر از دست بت هوش ربای قدح باده به پیما بنوای نی و چنگ رغم آن شیخ که پیوسته کند بادبنای مطرب نغمه سرا را بسوی پرده سرای باز خوان تا رود این شیخک بیهوده سرای بانگ این هرزه درائی که کند شیخ کبیر با تهی مغزی باشد بمثل بانگ درای بده آنداروی اندیشه فکن را که خرد نکند عیش جهان تا بود اندیشه گرای میرزا حبیب خراسانی