میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید همی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترک من نیمه شب از در با چراغ آید همی تا بجوید بزم ما را در سراغ آید همی صبحدم تا نیمه شب اندر پی کار خود است چون شود نیمه شبش وقت فراغ، آید همی می زده چشم و شکسته زلف و مخمور و خراب سر زده در بزم یاران، با ایاغ آید همی بر فروزد چهره اش چون گل ز تاب می چنانک بزم ما از روی او چون صحن باغ آید همی روی او چون لاله گردد بزم ما چون لاله زار لاله دیدستی که او بی هیچ داغ آید همی افتد از یکسو به دیگر سو زمستی هر طرف وقت بشکن بشکن و شوخی و لاغ آیدهمی شب ز مستی تا سحر خسبد ز عالم بیخبر صبحدم از جام دیگر، تر دماغ آید همی با دو چشم نیم مست افتان و خیزان در خمار دست یاران گیردوزی دشت و راغ آید همی میرزا حبیب خراسانی