میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چندانکه زیم با دل آسوده زیم من بی فکرت و اندیشه بیهوده زیم من ای راحت جان و دل من زود بیاور آن باده آسوده که آسوده زیم من چون راد خدا باده بمن داده، نشاید در رنج و غم از بوده و نابوده زیم من فرسایدم اندیشه و انده، بمگوئید ز اندیشه و اندوه که فرسوده زیم من فرموده خداوند که میزی بسلامت چونانکه خداوند بفرموده، زیم من از پند حکیمانه سرودن چه برآید چون پند حکیمانه به نشنوده، زیم من با این شرف عنصر و با این گهر پاک حیف است که با دامن آلوه زیم من زین غم که بدان گونه که بایست نباشم رخساره بخون جگر آلوده، زیم من می نشمرم از عمر خود آنروز حبیباک بر دانش و بینش بنیفزوده، زیم من میرزا حبیب خراسانی