میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کس را مسنج جز بترازوی خویشتن و از کس مرنج نیز بجز خوی خویشتن ای هوشمند سوی رفیقان نظر فکن چونانکه می نظر فکنی سوی خویشتن چندین مپوی گرد پزشکان بیخرد در خود بجوی مرهم و داوری خویشتن هان ای ستبر بازوی استیزه کار، هان چندین مباش غره ببازوی خویشتن ترسم که چون پلنگ بافزایش غرور خود را در افکنی تو بنیروی خویشتن ای شیر مرد تا بکی از مدح روبهان پیوسته کور مانی از آهوی خویشتن همواره می بکوش و تکاپوی کن ولی غره مشو بسعی و تکاپوی خویشتن میرزا حبیب خراسانی