میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بنده را سر بر آستان بودن بهتر از پا بر آسمان بودن نفسی در رضای حضرت حق بهتر از عمر جاودان بودن گه چو زنجیر سر بحلقه در گه چو در، سر بر آستان بودن چیست حکمت ز گرد کردن گوی در پی حکم صولجان بودن مالک دوزخ هوا گشتن بهتر از خازن جنان بودن بهتر از پادشاهی دو جهان بر در دوست پاسبان بودن بندگی در جناب حضرت عشق بهتر از شاه انس و جان بودن عین انسان شدن بدیده حق یعنی از چشم خود نهان بودن مسند از کوه قاف گستردن بال سیمرغ سایبان بودن چون جرس بسته از پی محمل در ره عشق یک زبان بودن یکدل و یک دهان و یک ناله همه تن جنبش و فغان بودن گمرهانرا در این شب تاریک روشنی سوی کاروان بودن در سیاحت بساحت ملکوت با دل و روح همعنان بودن از زمان و زمانیان بیرون بنده صاحب الزمان بودن میرزا حبیب خراسانی