میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مستیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خیز ای بت شنگول و بده باده که مستیم وان بزم مهیا کن و آماده که مستیم امشب بده آن باده و فردا بسر کوی بنگر همه را بی خبر افتاده که مستیم زاندازه فزون تر مکن امشب که سزانیست با من سخن ای ترک پریزاده که مستیم دل محفل ما بیخردان سخت بهش باش ای کاشغری روی بت ساده که مستیم این کوی مغان است و بهر گوشه از این کوی مستانه دومغ دست بهم داده که مستیم گردال شود قافیه در محفل ما نیست جای سخن از سبحه و سجاده که مستیم تا از قدح و جام می آلوده نگردد یک سو بنه این خرقه و لباده که مستیم میرزا حبیب خراسانی