میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از باده دوش سخت مخمورم از درد خمار سخت رنجورم از باده شدم خراب سخت ای ترک هم باده کند دو باره معمورم من مرده ام و توئی سرافیلم وین باده ناب نفخه صورم باده بدهم که زنده گردم باز کز باده بسان مرده گورم از چنگ و رباب ساز تلقینم وز باده ناب سدر و کافورم شاید که کند خدای میخواران با باده کشان بحشر محشورم تامی ندهی دو دیده نگشایم گر می بزنی هزار ساطورم یکبوسه ربودم از لبان تو مستم، بهلم نما که معذورم ای ترک فتاده در لب لعلت چونان بعسل فتاده زنبورم برخیزم و زود باز بنشینم چندانکه کنی ز خویشتن دورم میرزا حبیب خراسانی