میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر چه آید ز رنج و راحت پیش نسپارم بدرد و غم دل خویش نروم زیر بار منت خلق هر که هست از توانگر و درویش دل کس را نمی برم از جای وقت کس را نمی دهم تشویش نپسندم بزیر چرخ کبود خاطر هیچکس نژند و پریش دشمن و دوست کافر و مسلم هر که باشد نخواهمش دلریش با همه همگنانم از دل و جان هم دم خیر خواه و نیک اندیش چون بدانم که مردم آزاری نیک نبود بهیچ ملت و کیش نپسندم بگاه محنت و رنج رنج بیگانه را و راحت خویش نعمت و مال و دانش و اقبال داده ایزد ز همگنانم بیش گنج بی رنج و جود بی منت نوش بی نیش و عیش بی تشویش مزرعی سبز و بوستانی نغز ساحت کشت زار و سایه خویش از گرانان یاوه گو به کران بهتر از صد هزار عرش عریش میرزا حبیب خراسانی