میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل نبندی بچرخ و دورانش وان تهی طبل و کهنه انبانش خون دل خور ز جام غم، کین زال همه خون است شیر پستانش غیر خوناب چشم و لخت جگر ما حضر نیست بر سر خوانش گر ببازو چو رستمی ور زال بشکند پنجه تو دستانش چه دمی دم در آتش سردش چه زنی مشت، بر بسندانش گر بخندد چو مار، مهر مگیر که بود زهر زیر دندانش ور بگرید چو ابر، باک مدار که بود گریه چشم بندانش زینهارت فریب میندهد لب خندان و چشم گریانش این همان دیو دان که رفت بباد از فسون، مسند سلیمانش و این همان زال دان که از دستان در چه افتاد پور دستانش میرزا حبیب خراسانی