میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در دشت مرو بصید نخجیر در شهر بیا و صید کن شیر سرها سپر است، اگر کشی تیغ دل ها هدف است، اگر زنی تیر مژگان تو خود بس است زوبین ابروی تو خود بس است شمشیر زلف تو بخواب دیدم و رفت از تیره شب فراق تعبیر گفتم که مگر فرو نشانم این آتش دل بآب تدبیر هر خانه زیاد گشت ویران آباد نمی شود بتعمیر شاید که بعاقلان بگویند دیوانه گسسته باز زنجیر دادم ببهای بوسه ای جان دیگر چه دهم برای توفیر میرزا حبیب خراسانی