میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
میرود نیسان و میآید ایار نیمی افزون رفت از فصل بهار تا هنوز اندر بگلشن لاله ایست لاله وار از کف مده جام عقار همچو نرگس صبحدم از خواب سر برمکن جز با دو چشم پر خمار پا مکش چون سرو آزاد ای ندیم در بهاران از کنار جویبار ساحت صحرا پر از نسرین و گل دل چسان در خانه میگیرد قرار یا چو سنبل خیمه زن بر طرف جوی یا چو بلبل نغمه زن بر شاخسار عیش و عشرت چیست دانی در جهان؟ از خودی در بیخودی کردن فرار میرزا حبیب خراسانی