میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش ترک مست ما با طره آشفته بود چهر گلگونش بسان سرخ گل، بشکفته بود نرگس مستانه اش از بیخودی تا نیمه شب نیمه ای بیدار بود و نیم دیگر خفته بود پسته خاموش او با باده نوشان خراب در مقام بیخودی ناگفتنی ها گفته بود می کشید و رام شد از سرکشی آرام شد نیمه شب آشفته و وقت سحر آلفته بود وقت آن عاشق خوش و فرخنده کش تا نیمه شب حقه یاقوت با الماس مژگان سفته بود میرزا حبیب خراسانی