میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود تنعمی به از این در جهان نخواهد بود نگار مهوش و ساقی بحالت مستی شراب بی غش و صافی بناله دف و رود گر این بپای شود هست گلبنی بی خار ور آن بدست فتد هست آتشی بی دود دو دوست دست بهم داده سر خوش از باده کنار سبزه و آب روان بگفت و شنود بهم نشسته بیکجا چو لاله و نرگس یکی قدح بکف و دیگری خمار آلود اگر میسرت این عیش میشود خوش باش وگرنه حسرت و افسوس می ندارد سود حبیب قانع از این باغ شو بنظاره و گرنه کی دهدت دست عمده مقصود میرزا حبیب خراسانی