میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوشا کاین خانه را ویرانه سازند در آن ویرانه از نو خانه سازند بیا ویرانه شو تا بیت معمور ملایک اندر آن ویرانه سازند چه خاصیت در این آب و گل افتاد که هم زو کعبه هم بتخانه سازند بنازم دست قدرت را در این خاک که تسبیح از گل پیمانه سازند چو یک پیمانه می را شکستند هزاران سبحه صد دانه سازند چنان ویرانه شد مسجد که آباد نخواهد شد مگر میخانه سازند بیا دیوانه را عاقل کن ای مرد چه سود ار عاقلی دیوانه سازند نمی گنجد حقیقت در بیان ها که چندین قصه و افسانه سازند کنید اینسان که بهر صید سیمرغ ز خط و خال، دام و دانه سازند بوصف حال ابسان و سلامان حدیث از شمع و از پروانه سازند دو گیتی گر شود ویرانه، آباد بدست همت مردانه سازند میرزا حبیب خراسانی