میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۴: تا چند از این خاک بمیرید و بزائید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا چند از این خاک بمیرید و بزائید گامی بگذارید و بر افلاک بر آئید بکبار بمیرید و دوم بار نمیرید یکبار بزائید و دوم بار مزائید یکروز مباشید و همه روز بباشید یکدم بمپائید و همه سال بپائید از لب بسوی کوه وز که باز سوی لب خواهید روان شد که همه رجع صدائید باز آمدن و رفتن از این خانه شما را از چیست بپرسید که چونید و چرائید بر دولت و بر مال فزایش نکند سود آن سود بود سود که بر خود بفزائید خود منبع شهد و شکر و کان نباتید تا چند بطمع شکر انگشت بخائید ای پاک نژادان فلک قدر ملک صدر تا کی بدر مفلسکان چهره بسائید زین سوی بدان سوی و زین کوی بدان کوی چون یوسف مصرید که در بیع و شرائید میرزا حبیب خراسانی