میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۴: پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی کند کی تواند چون لب لعلت سخندانی کند کار دل آمد بجان از درد و رنجوری و لیک گر طبیب ما تو باشی درد درمانی کند بر جراحتهای ناسور دل یاران توان زد نمکها، گر زنخدانش نمکدانی کند زهر غم شهد است اگر دلدار دلداری دهد کار جان سهل است اگر جانانه جانانی کند نرگس مستانه اش از یک نگاه آشنا با لب خاموش من صد راز پنهانی کند غمزه شوخ تو با دلدادگان از قهر و لطف روز و شب پیدا و پنهان آنچه میدانی کند اینچنین مستی که در چشم بت دلجوی ماست خمر روحانی کند نی راح ریحانی کند ما گدایانرا بود چشم طمع از خوان لطف لعل دلجوی تو هر روزی که مهمانی کند بخش درویشان فرستد خسرو از احسان مجلس عشرت چه در خرگاه سلطانی کند قسمت موران چرا از دعوت یاران نداد آنکه با لعل لبش دیوی سلیمانی کند میرزا حبیب خراسانی