میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۰: تو را مسجد مرا میخانه ای شیخ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو را مسجد مرا میخانه ای شیخ تو را سبحه مرا پیمانه ای شیخ تو را ورد سحرگاهی و ما را همه شب ناله مستانه ای شیخ زنخ کم زن که در گوش من آید همه افسون تو افسانه ای شیخ مکن عیب من از ویرانه گردی مرا گنجی است در ویرانه ای شیخ زبانی آتشین چون شمع دارم مپر گردم تو چون پروانه ای شیخ تو را کوه و مراکانی است در کوه تو را دانه مرا دردانه ای شیخ مرا بر گردش پیمانه پیمان تو را با سبحه صد دانه ای شیخ مرا با بیدل و دیوانه خوشتر تو را با عاقل و فرزانه ای شیخ عجایب ها ببینی گر نهی چشم یکی بر روزن این خانه ای شیخ یک امشب را بکوی میفروشان شوی مهمان برندان یا نه ای شیخ؟ میرزا حبیب خراسانی