میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۷۱: فلک از سینه ما دود آهی است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فلک از سینه ما دود آهی است زمین داغ جبین روسیاهی است چنین گفتند دانایان کزین سوی بدان سوی فلک پوشیده راهی است بدعوی نیستی را نام هستی نهادن از غلط، سخت اشتباهی است سیه رو گردد از تاب تجلی زر و سیم دغل، گر مهر و ماهی است نخواهد برد جان زین برق سوزان در این گلشن اگر برگ گیاهی است بخاک افتد چو مهر از تارک چرخ اگر بر تارکی زرین کلاهی است خداوندی که گردون را کشد پوست ز تن، الحق توانا پادشاهی است نه پنداری گزاف اینرا که قرآن بدین اسرار روشن تر گواهی است رهی گر بنده را باشد سوی حق شکسته ناله و افسرده آهی است میرزا حبیب خراسانی