میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۵۹: اگنون که گذشته ز شب تیره دو پاس است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگنون که گذشته ز شب تیره دو پاس است زی باده کشان نوبت تبدیل لباس است از سر فکند شیخ بخلوتگه رندان آن خرقه صد پاره که پشمینه پلاس است در هندسه بینی دهن شیخ و لب جام دو دائره کان هر دو بیک نقطه مماس است گوید که بتدقیق نظر حرمت می نی در نص صریح است و نه در حکم قیاس است بل در نظر شرع که از قاعده عقل ترتیب مبانیش بتاسیس اساس است هنگام کلال از الم و خستگی روح واجب بود این جرعه که ترویج حواس است معجون مفرح که کند تربیت عقل در نزد خردمند چه باک است و چه باس است در مجلس خاصش سخن از باده و ساغر در محفل عامش سخن از حیض و نفاس است هر کس که شود تابع این شیخک نسناس بی شبهه توان گفت که از ارذل ناس است میرزا حبیب خراسانی