میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۹: کرد چرخ دورو، دو موی مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کرد چرخ دورو، دو موی مرا تا چه آید از این دو، روی مرا روی و مویم ز چرخ دیگر شد لیک دیگر نگشت خوی مرا هر چه سالم فزون تر آمد، نیز شد فزون آز و آرزوی مرا عمر باید بجستجوی رود رفت اینک بگفتگوی مرا رفت آبم ز جوی و می ناید آب رفته دگر بجوی مرا چند پیچید گرد کوی بتان دل سرمست یاوه پوی مرا چند گردید گرد علم و هنر جان دانای نکته گوی مرا گرد کردم زهر دری دانش تا فزاید بهای و هوی مرا لیک بی فضل حق همه دانش مینیرزد بیک تسوی مرا ساقی فضل حق دمادم ریخت باده عیش در سبوی مرا نشد از لطف حق بخاک دری ریخته هرگز آبروی مرا بخت و اقبال و دولت و دانش گرد آمد ز چار سوی مرا هر چه کردم بدی، خدای حبیب داد پاداش بد، نکوی مرا دارم امید آنکه در دو جهان می ببخشد هم آرزوی مرا میرزا حبیب خراسانی