میرزا حبیب خراسانی
غزل ها
شمارهٔ ۷: بربسته دست جور فلک پای اگر مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بربسته دست جور فلک پای اگر مرا از چوب خشک ساخته پای دگر مرا دارم بسی سپاس از این درد پای خویش کازاد کرده از همه گون درد سر مرا مانند آسمانم کز جای خویشتن امکان پویه نیست بجای دگر مرا نی همچو آفتاب که هر روز دور چرخ از خاوران کشاند تا باختر مرا منت ز چرخ سفله نخواهم کشید اگر بندد ز کهکشان بمیان بر کمر مرا دانم که باز گیرد اگر بالمثل، دهد از ماه طوق سیم و زخور تاج زر مرا گر تن ز پا فتاد، خداوند را سپاس کز پا نیوفتاده دل هوشور مرا پایم زدرد خسته ولی صد هزار شکر برپاست عقل و دانش و فضل و هنر مرا زی خوان ناکسان ننهم پای، اگر چه نیست جز اشک چشم و لخت جگر ماحضر مرا میرزا حبیب خراسانی