صفی علیشاه
بحر الحقایق
بخش ۲۶۵ - عبدالمعید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دگر از اولیا عبدالمعید است که هر دوم بر حقش عودی جدیداست کند حق آگه او از معادش بعود خلق و خویش است اعتمادش چو بیند بر حق اشیاء را اعادت دهد دل را بسوی عود عادت بر او روشن شود حال عواقب که امر عاقبت را یافت واجب بحسن حال خود کوشد ز اقبال که بیند بوده نیکو اصل احوال نبود آنجا بجز خیر و سعادت کند کسب سعادت را زیادت باذن حق نماید عود بروی همان اذن است است کورا آید از پی نباشد اذن حق بر کسب حالی که معدوم است اصلش هم ضلالی ز دریا آب در جوئی روان شد بجو با تیرگیها تو امان شد بدریا گر کنی برگشت از جو نه بینی آب خود جز صاف و نیکو صفی علیشاه