بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۵۱۵: از چیست ترشروئی بهر چه تلخ گوئی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از چیست ترشرویی؟ بهر چه تلخ گویی؟ اندر شکستن عهد تا کی بهانه جویی کردی سیاه روزم از بس سیاه چشمی کردی سیاه بختم از بس سیاه مویی گر درد داری از من درمان چرا نخواهی؟ ور غم تو راست در دل با من چرا نگویی؟ هرچند تندخویی در عهد و مهر کندی مریخی از طبیعت با اینکه ماهرویی حورت اگر بگویم هستی نکوتر از وی غلمانت ار بخوانم صد باره به از اویی عمری بود که با من باشد بدی شعارت بد هم نکوست از تو از بس همی نکویی مشکل که کردی ای دل چون من بلنداقبال زیرا که گاه بیگاه در قید آرزویی بلند اقبال