بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۴۹۶: سروقد غنچه دهن گل بدنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سروقد غنچه دهن گل بدنی پای تا سر به حقیقت چمنی گفتمت سروقد ومنفعلم که تو نسرین بر وسیمین بدنی گفتمت غنچه دهن در غلطم که تو شیرین لب و شکر شکنی گفتمت گل بدنی معذورم روح پاکی به تن پیرهنی هر چه حسن است تو داری همه را عیب این است که پیمان شکنی یار اغیاری وبار دل یار دوست با دشمن ودشمن به منی فتنه دهری و آشوب جهان شور شهری وعجب راهزنی خصم هوش وخرد پیر وجوان آفت جان و دل مرد وزنی بوسه ای ده به بلنداقبالت پس بگویش که چه شیرین سخنی بلند اقبال