بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۴۷۸: نه مایلی به چه رنجش که یار ما باشی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نه مایلی به چه رنجش که یار ما باشی چرا به زخم دل ماهمی نمک پاشی به دهر چون تونشددلبری بهعیاری به شهر چونتوندیدم بتی به قلاشی شبان هجر مرا کرده ای به غم همدم توخود نشسته به می خوردنی وعیاشی زچشم مست تو می خوردن توفاش بود تو را گمان همه خلقند غافل وناشی تفاوتی نگذاری میان دشمن ودوست هزار فرق زفیروزه است تاکاشی خیال رویتو خوش نقش بسته در دل ما به منزل تو نکوکرده ایم نقاشی بلندتر شود از هر شهی مرا اقبال به کوی خویش گماری گرم به فراشی بلند اقبال