بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۴۴۶: گر طالعم کند به وصالت حمایتی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر طالعم کند به وصالت حمایتی نبود دگر ز طالع خویشم شکایتی رشک آیدم از اینکه مگر دیده روی تو گر بشنوم زحسن تو از کس حکایتی آمد به وصف روی تو والشمس سوره ای باشد ز شرح موی و واللیل آیتی دوزخ ز خوی تند تو آمد اشارتی جنت ز حسن روی تو باشد کنایتی مانند آفتاب که مشهورعالم است مشهور گشته حسن تودر هر ولایتی آنرا که نیست طاقت و صبر از فراق تو در عاشقی بدان که ندارد کفایتی هر کس به عاشقی شده اقبال او بلند اوصاف او به دهر ندارد نهایتی بلند اقبال