بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۴۴۴: چه اول مهربان بودی چه آخر کینه جو گشتی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه اول مهربان بودی چه آخر کینه جو گشتی بسی شیرین زبان بودی چه تندوتلخ گو گشتی ز شرم عارضت خورشید تابان منکسف آمد مگر امروز با خورشید رخشان روبرو گشتی چرا ای شانه از حال دل زارم نیی آگه تو کاندر حلقه های زلف دلبر موبه مو گشتی دلا در هرزه گردی گشتی آخر شهره در عالم ز بس کاندر سراغ ماهرویان کو به کو گشتی شدی گه معتکف درچین گیسوی پریرویان به پیش زلف چون چوگانشان گاهی چو گوگشتی نگفتم با پریشان زلف جانان همنشین کو شو کنون دیدی که همچون من پریشان تر از او گشتی بلنداقبال از آن گشتی بلند اقبال درعالم که از قید علایق رستی و بی آرزو گشتی بلند اقبال