بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۴۲۷: چرا تواینهمه ای ماه بی وفا شده ای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چرا تواینهمه ای ماه بی وفا شده ای به دوستان همه بی مهر یا به ما شده ای جفاکشی شده ما را شعار ودلشادیم از آن زمان که به ما مایل جفا شده ای جدا شود چو نی از غصه بنداز بندم ببینم ازبر من گر دمی جدا شده ای به ملک حسن تو شاهنشهی زهی احسان که همنشین به من خسته گدا شده ای به من به حالت بیگانگان کنی رفتار ولیک با همه می بینم آشنا شده ای هزار درد تو را بی دوا شفا بخشد اگر به درد دل خسته ای دوا شده ای دلا چه شد که چو من گشته ای بلنداقبال مگر به حکم قضا و قدر رضا شده ای بلند اقبال