بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۴۱۹: خیز ای بت من باده گلگون کهن ده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خیز ای بت من باده گلگون کهن ده گر باده به من می دهی امروز به من ده امروز بسی تنگدلم از غم ایام ده باده و بوسی مزه از تنگ دهن ده از بهر تفرج گذری کن به گلستان خجلت ز رخ و قد به گل وسروو چمن ده از بهر تماشا قدمی نه به کلیسا حسنی به جمال بت و عشقی به شمن ده در نافه زلفت ز دل خون شده تعلیم در پرورش مشک به آهوی ختن ده رنجور فراقیم یک امروز ز وصلت آسودگیم از غم و اندوه ومحن ده از هجر دلم را مشکن داری اگر میل بر دل شکنی بر به سر زلف شکن ده خواهی اگر اقبال بلندی چون من ای دل بر هر چه مقدر شده راضی شو و تن ده بلند اقبال