بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۳۸۶: گفتمش چون بینمت ای نازنین
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گفتمش چون بینمت ای نازنین گفت رودر آینه خود در ببین گفتمش اندر کجا جویم تو را گفت در دلهای محزون غمین گفتمش گویند هستی لامکان گفت اندر هر مکان هستم مکین گفتمش ره کو که آیم سوی تو گفت راه است از یسار واز یمین گفتمش دادم به عشقت جان ودل گفت شرط دوستی باشد همین گفتمش خواهم پرستیدن تو را گفت بیرون رو ز فکر کفر ودین گفتمش چون شد بلند اقبال من گفتم لطف ما به حالت شد قرین بلند اقبال