بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۳۱۱: یک آه اگر از دل صد چاک برآرم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یک آه اگر از دل صد چاک برآرم دود ازشرر دل ز نه افلاک برآرم چون دامن گلچین شده دامان من از بس خوناب دل ازدیده نمناک برآرم روزی به سر تربتم از پای گذارم درم کفن خویش وسر از خاک برآرم صد سوز مرا بر جگر از غصه فزاید گر تیر تو را از دل صد چاک برآرم ترسم فتد آتش به من وهر چه به عالم هرگه نفسی از دل غمناک برآرم گفتم که چه خواهی کنی از زلف بگفتا ماری به سر دوش چو ضحاک برآرم گردد چو بلند اقبال ار بخت مرا یار کام دل از آن دلبر بی باک برآرم بلند اقبال