بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۲۹۶: برآنند خلقی که من می پرستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
برآنند خلقی که من می پرستم نه از می من از چشم مست تو مستم تو آن عهدو پیمان خود را شکستی من آن عهدخودرا کجا کی شکستم نه هرکس دهدباده من باده نوشم توگر می فروشی کنی می پرستم برم رونق از مشک تاتار وتبت اگر تاری از زلفت افتد به دستم نه عشقم به روی تو امروزی استی که عاشق به رویت ز روز الستم توگفتی گشایم در دیگری را به روی تو هر گه دری را ببستم بلند است اقبال آن کس که گوید به پیش ره دوست چون خاک پستم بلند اقبال