بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۸: ای ترک من ای آفت دین ودل وفرهنگ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ترک من ای آفت دین ودل وفرهنگ برخیز وبده باده و بیشین وبزن چنگ چون زلف پریشان توافتم زچه در تاب چون تنگ دهان تونشینم ز چه دلتنگ از مژه سنان داری وشمشیر ز ابرو آرم سپر از سینه تو داری به من ار جنگ در زلف تو چین دیدم ودارم عجب از این چون شد که چنین چین شده با پادشه زنگ معشوق منی از چه نشینی بر اغیار سیمین بدنی حیف که داری دلی از سنگ زلف تو چرا بی ادبی می کنداین سان پیوسته همی بر سر و روی تو زندچنگ اقبال بلند است کسی را که به عشقت نه درپی نام است ونه پروا کند از ننگ بلند اقبال