بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۲۳۸: ای مژه خونریز توچون ناوک دل دوز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای مژه خونریز توچون ناوک دل دوز از چشم سیاه تو سیه گشته مرا روز برخیز وبیاور می وبنشین وبده جام وآتش به دلم ز آتش رخساره برافروز از روی توام خرم واز موی تودرهم موی تو محرم شده وروی تونوروز الحمد که آمد به کفم دامن وصلت ممنون شدم از طالع فرخنده فیروز در کار توام چون وچرا لا و نعم نیست خواهی تونوازش کن وخواهی تو مرا سوز داری هوس سوختن ای دل اگر ازعشق پروانه مشو سوختن از شمع بیاموز اقبال من از عشق رخ دوست بلند است نه ازمدد چرخ ونه از گردش یلدوز بلند اقبال