بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۴: گلگون چو روی یار من از غازه می شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گلگون چو روی یار من از غازه می شود داغ دل من از غم اوتازه می شود از یادچشم وچهره او اشک وبخت من سرخ وسیه چو سرمه وچون غازه می شود اوجا به شهر دارد ودارم عجب از آنک بیرون به سیر باغ ز دروازه می شود هر گه به یاد آیدم آن چشم نیمخواب اعضای من زشوق به خمیازه می شود بی پرده دید هر که رخ دوست را چومن داندکه حسن تا به چه اندازه می شود ای دل نگفتمت که مگو وصف روی دوست دیدی نگفته شهر پر آوازه می شود بلند اقبال