بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۶: چهر تو آتش است وزلفت دود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چهر تو آتش است وزلفت دود چشمم از دود توست اشک آلود سر رزم که باشدت کز زلف به بر وسر توراست جوشن وخود ز آمد و رفتن تودلگیرم کامدی دیر و رفتی از بر زود جستم از عقل چاره ای به غمش عشق ناگه به گوش من فرمود عقل در کار خویش حیران است کس بدین درد چاره ای ننمود بارک الله ز عشق کز همت در دولت به روی من بگشود داد منصب مرا بلند اقبال کرد از لطف خود مرا خشنود بلند اقبال