بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۱: دل زخمدار و طره او مشکبو بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل زخمدار و طره او مشکبو بود ناسور اگر دلم کند از بوی او بود تا درکنار من بنشیند سهی قدی از چشمه های چشم کنارم چو جو بود شیرین تر است در برم از شکر ار چه یار هم تلخ گوی باشد وهم تندخو بود دل آرزو کند که زندبوسه ها بر او در هر لبی که از لب او گفتگو بود دیدیم بود چین وختن تبت وتتار ما را گمان که زلف تویک مشت موبود دلبر نشسته در بر دل روز و شب چرا دل غافل است واین همه در جستجو بود گفتی که درجهان چه به دل داری آرزو وصل تو است اگر به دلم آرزو بود اقبال هر که را که بلنداست همچومن بی پرده دلبرش به برش روبرو بود بلند اقبال