بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۸: زلف توگه سرکشی و گاه پستی می کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف توگه سرکشی و گاه پستی می کند چشم تو می خورده وزلف تو مستی می کند عارفان را شد دهان تو دلیل نیستی لیک هنگام سخن دعوی هستی می کند می پرستان را پرستش می کنم از جان و دل چون که لعل باده نوشت می پرستی می کند دل به چشمت خواستم بدهم ز من زلفت ربود جرم برمن نیست زلفت پیشدستی میکند می طپد دل در برم مانند ماهی دور از آب زلف پرچین و خمت هر گه که شستی می کند تا بلنداقبال گردید از وصالت سرفراز پیش قدر اوبلندافلاک پستی می کند بلند اقبال