بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۴: بسکه درزلفت دل من ذکر یا رب میکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بسکه درزلفت دل من ذکر یا رب میکند خواب خلقی راحرام از دیده هر شب می کند چون رخت بینم به زلفت میشوم گریان بلی بارش آید مه چو جا در برج عقرب می کند می سزدزلف تورا خواند اگر کس لف و نشر زآنکه خود را گه مشوش گه مرتب می کند دل پر ازخون گرددم از درد وحسرت چون انار هرکه پیشم وصفی از آن سیب غبغب می کند زلفش از بس کافر آمد ز ابروی چون ذوالفقار حیدر آسا ز آن دو نیمش همچو مرحب میکند آسمان را رشک ها هر شب ز من آید به دل دامنم را دیده از بس پر ز کوکب می کند ز آن بلنداقبال در شیرین کلامی شهره شد بسکه وصف لعل آن شوخ شکر لب می کند بلند اقبال