بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۷: ساقیا کن کرم از باده به من جامی چند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ساقیا کن کرم از باده به من جامی چند تا به مستی گذردعمر من ایامی چند ناصحان منع کنندم که مده دل به کسی چه بگویم من دلسوخته با خامی چند به سؤالم لب شیرین به تبسم بگشای گوجوابی همه گرهست به دشنامی چند مرغ دل رفت پی دانه خال رخ تو شد گرفتار به گیسوی تو در دامی چند هر طرف دلبری افتاده پی صید دلم چه کند یک دل مجروح ودلارامی چند به نثار قدمش جان ودلم آریم نه سیم گر نسیم سحر آرد ز تو پیغامی چند گفتم ازدولت و حشمت که بلند اقبال است گفت هر کس به ره عشق زندگامی چند بلند اقبال