بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۲: دل من نه عزم باغ و نه هوای راغ دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل من نه عزم باغ و نه هوای راغ دارد به خیال توهم از آن هم از این فراغ دارد بلی آنکه راست در بر چوتودلبری سمنبر نه به فکر باغ باشد نه خیال راغ دارد چوخط توسبزه هرگز به کدام راغ روید چو لب توغنچه گلبن به کدام باغ دارد ز غمت نگشته گر لاله ز گریه کور از چه رخ او شده است خونین وهمیشه داغ دارد ندهد به پیش رخسار تو آفتاب پرتو بر آفتاب آری چه ضیاء چراغ دارد نه فتد به سرخمارش نشود ز نشئه فارغ ز شراب عشقت آنکس که بهکف ایاغ دارد شده زلف توپریشان چو دل بلنداقبال مگر از دل پریشان من او سراغ دارد بلند اقبال