بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۸۰: نه همی حسن چهره دارددوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نه همی حسن چهره دارددوست کآنچه حسن است درجهان با اوست حسن دلبر نباشد از خط و خال چه بری لذت از گل ار بی بوست بد گر از اورسد نباشد بد خوب رو بدهم ار کند نیکوست قامت من که گشته خم چوهلال نه ز پیری است بلکه ز آن ابروست اینکه بینی چنینم آشفته نه ز سودا بود کز آن گیسوست زخم کز دوست خوشتر از مرهم درد کز اوست بهتر از داروست زلف اورا به شکل چوگان دید که دل من به پیش اوچون گوست چه غم از مویه گر چومو شده ام هم میان نگار من چون موست دل ز عشق رخش بلند اقبال نکند گر کنندش از تن پوست بلند اقبال