بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۴۶: ماه رویت ز بسکه پر نوراست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ماه رویت ز بسکه پر نوراست شد یقینم که مادرت حور است شرح موی توسوره واللیل وصف روی تو آیه نور است موی تو نافه نافه ازمشک است روی تو طبله طبله کافور است شهد شیرین لبت بود چو عسل مژه ات گر چه نیش زنبور است زلف تو رهزن است اگر چشمت نیز رهزن شده است مجبور است بگذر از جرم چشم خود هم نیز زآنکه بیمار هست ومعذور است خانه صبر از تو ویران است کشور حسن از تومعموراست آنکه در شهر نیست عاشق تو یا رخت را ندیده یا کوراست نشود همچو من بلنداقبال آنکه از فیض خدمتت دور است بلند اقبال