بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۳۸: این کیست که آفت زن و مرداست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
این کیست که آفت زن و مرداست نازک اندام وناز پرورد است از زلف چو سنبل وبه خط ریحان از قد چوصنوبر وبه رخ ورد است بی روی سپید وبی خط سبزش روزم سیه است وچهره ام زرد است مرهم ننهم کزومرا زخم است درمان نکنم کزو مرا درد است منع دل من نمودن از عشقش افسانه پتک وآهن سرد است همچون من اگر کشد هزاران را بر گوشه دامنش کجا گرداست ز آن ماه به روز و شب بلند اقبال جفت غم ومحنت است تا فرداست بلند اقبال