بلند اقبال
غزل ها
شمارهٔ ۱۶: وه که از این زندگانی دل به تنگ آید مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
وه که از این زندگانی دل به تنگ آید مرا شیشه عمر از خدا خواهم به سنگ آید مرا دارم از بس دل غمین هستم ز بس اندوهگین این فراخی جهان در چشم تنگ آید مرا برندارم دست از او تا زونگیرم کام دل گر که دامان اجل روزی به چنگ آید مرا یونسم نه یوسفم نه پس چرا چون این وآن گه به چه گه جای درکام نهنگ آید مرا چون بلنداقبال از بس تلخ کامم در جهان گر بنوشم شهد وشکر چون شرنگ آیدمرا بلند اقبال